المدیح النبوی وبواعثه فی الشعر المهجری

مدح پیامبر (ص) یکى از موضوعات قدیمى است که شعراء به آن اهتمام ورزیده اند. از آغاز طلوع اسلام تاکنون، بسیارى از شعراء احساسات پرشور خود را نسبت به رسول الله (ص) ابراز داشته و با شعر خود به دفاع از پیامبر اکرم (ص) و رسالت او برخاسته اند. در عصر حاضر (نیز) تعدادى از شعراى مسیحى مهجر قصایدى را در مدح پیامبر مى سرایند و عربها را به تسامح، برادرى و اتحاد، فرا مى خوانند. چه افکار و انگیزه هایى باعث شده است این شاعران تا به مدیح نبوى بپردازند؟ در حقیقت برخى از شعراى مهجر به وحدت ادیان اعتقاد پیدا کردند و از این جهت به پیامبر (ص) به دیده احترام و اکرام نگریستند. برخى دیگر از شعراى مهجر که تعدادشان بیشتر است، بدین علت پیامبر (ص) را ستودند که او عربها را از حضیض جهالت و عقب ماندگى نجات داد و به فضاى علم و پیشرفت منتقل ساخت. این شعراء آرزوى بازگشت دوباره دوران با شکوه اسلام را داشتند و پیامبر در نزد آنها به نمادی براى بیان موضوعات ناسیونالیستى مبدل شد. این شاعران میهن دوستى را دین خود و عربیت را محور آن قرار داده، و همین این امر باعث روى آوردن آنها به تسامح دینى و مدیح نبوى شد.    آشنایى با فرهنگ اسلامى و تاثیرپذیرى از آن نیز، عامل دیگرى است که برخى از آنها شاعران به مدیح نبوى سوق داده است.